Με τη λιτανεία της εικόνας της Παναγίας κορυφώθηκαν στην Τήνο οι εορτασμοί για την Κοίμηση της Θεοτόκου. Χιλιάδες πιστοί, ανάμεσά τους και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, στάθηκαν με δέος και σεβασμό μπροστά στην εικόνα της Παναγίας με τον κεντρικό δρόμο από το λιμάνι έως τον ιερό ναό της Παναγίας να είναι γεμάτος.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ακολούθησε την λιτανεία της ιερής εικόνας της Παναγίας μαζί με τους μητροπολίτες Σύρου – Τήνου Δορώθεο, Σερβίων και Κοζάνης Παύλο, Σερρών και Νιγρίτης Θεολόγο, Κερκύρας Παξών και Διαποντίων Νήσων Νεκτάριο.
Στον εορτασμό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου παρίστανται και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας, συνοδευόμενος από τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ Στρατηγό Κωσταντίνο Φλώρο ενώ μαζί με τον πρωθυπουργό βρίσκεται και η κόρη του Δάφνη.
Η λιτανεία ολοκληρώθηκε με τους παριστάμενους να ψάλουν τον εθνικό ύμνο και να φωνάζουν «ζήτω το Έθνος».
Παράλληλα φέτος συμπληρώνονται 83 χρόνια από τον τορπιλισμό της «Έλλης». Με λαμπρότητα θα τελεστεί και το μνημόσυνο στην μνήμη όσων χάθηκαν στον τορπιλισμό στο λιμάνι του νησιού στις 15 Αυγούστου του 1940.
Για την Κοίμηση της Θεοτόκου δεν υπάρχουν πληροφορίες από την Καινή Διαθήκη. Γι’ αυτήν μαθαίνουμε από τις διηγήσεις σημαντικών εκκλησιαστικών ανδρών, όπως των Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, Μόδεστου Ιεροσολύμων, Ανδρέα Κρήτης, Γερμανού Κωνσταντινουπόλεως, Ιωάννη Δαμασκηνού κά, καθώς και από τα σχετικά τροπάρια της εκκλησιαστικής υμνολογίας. Στα κείμενα αυτά διασώζεται η «αρχαία και αληθεστάτη» παράδοση της Εκκλησίας γι’ αυτό το Θεομητορικό γεγονός.
Κατά την εκκλησιαστική παράδοση, εκοιμήθη στο σπίτι του Ευαγγελιστή Ιωάννη, όπου διέμενε η μητέρα του Θεανθρώπου. Αφού της έκλεισαν τα μάτια, οι Απόστολοι μετέφεραν το νεκροκρέβατό της στον κήπο της Γεθσημανής, όπου και την έθαψαν.
Η αγάπη και η μνημόνευση της Εκκλησίας δεν επικεντρώνονται στο ιστορικό και πραγματικό πλαίσιο, ούτε στην ημερομηνία και στον τόπο όπου η Μητέρα όλων των μητέρων ολοκλήρωσε την επίγεια ζωή της. Αντ’ αυτού, η Εκκλησία εισέρχεται στην ουσία και στο νόημα του θανάτου Της, μνημονεύοντας τον θάνατο Αυτής που ο Υιός της, σύμφωνα με την χριστιανική πίστη, κατέβαλε τον θάνατο, ανέστη εκ νεκρών, και υποσχέθηκε την τελική ανάσταση και τη νίκη της αθάνατης ζωής.
Στην Κοίμηση, αποκαλύπτεται όλο το χαρμόσυνο μυστήριο αυτού του θανάτου και γίνεται χαρά, επειδή η Παρθένος Μαρία είναι μία από μας. Ο ίδιος ο θάνατος γίνεται ζωή θριαμβεύουσα. Έτσι στη γιορτή δεν υπάρχει ούτε λύπη, ούτε νεκρώσιμα μοιρολόγια, ούτε στενοχώρια, αλλά μόνο φως και ζωή.
Η εκκλησιαστική υμνογραφία είναι πολύ πλούσια στον χαρακτηρισμό της Παναγίας, αλλά και γεμάτη από επαίνους και ύμνους προς το πρόσωπό Της.
Το μεγαλύτερο όμως εγκώμιο της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι ο Ακάθιστος Ύμνος, η απογείωση της υμνολογίας στο πρόσωπο της Θεοτόκου, καθώς ιστορεί με ποιητικό και λυρικό τρόπο όλο αυτό το σχέδιο της σωτηρίας.
Οι προσωνυμίες της Παναγίας πλείστες όσες: η Μαριάμ έφερε στον κόσμο τον Σωτήρα των ανθρώπων, εξ ου η προσωνυμία της ως Παναγία αλλά και ως Θεοτόκος.
Όμως, υπάρχει και μια πληθώρα προσωνυμιών ανάλογα με τις ιδιότητες ή τα χαρίσματά της, από τον τόπο ή τρόπο που βρέθηκε εικόνα της ή βρίσκεται ο ναός Της, από την τεχνοτροπία του ναού Της, από τον εικονογραφικό τύπο παραστάσεώς Της, από την παλαιότητα της εικόνας Της, από την ομορφιά και το κάλλος Της, από τα εγκώμιά της, από τον χρόνο που γιορτάζει η εκκλησία Της κλπ.
Εορτάζεται κάθε χρόνο, σύμφωνα με το Νέο Ημερολόγιο σήμερα, 15 Αυγούστου, και στις 28 Αυγούστου σύμφωνα με το Παλαιό (Παλαιoημερολογίτες).
«Ζωής αϊδίου και κρείττονος, ο θάνατός σου γέγονε, διαβατήριον Αγνή, εκ της επικήρου προς θείαν όντως και άρρευστον, μεθιστών σε άχραντε, εν αγαλλιάσει, τον Υιόν καθοράν σου και Κύριον»: «Ο θάνατός σου, Αγνή, έγινε διαβατήριο για μια ζωή αιώνια και καλύτερη μεταθέτοντάς σε, Άχραντε, από την επίγεια ζωή προς την όντως θεία και αναλλοίωτη, για να βλέπεις και να χαίρεσαι τον Υιό σου και Κύριο», υμνείται.