Δεν έχει που να μείνει. Μέχρι την Παρασκευή υποχρεούται να εγκαταλείψει το σπίτι που μένει προσωρινά. Έχει δύο ανήλικα παιδιά. Μία μητέρα από τη Ρόδο βιώνει ένα αδιέξοδο
Όπως εξήγησε η μητέρα, μιλώντας στη «Δημοκρατική», πριν από μερικές ημέρες, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι συγγενικού προσώπου, στο οποίο διέμενε στα τελευταία χρόνια με τα δύο ανήλικα παιδιά της, φιλοξενήθηκε σε φιλικό σπίτι για κάποιες ημέρες, στη συνέχεια διανυκτέρευσε δύο βραδιές σε αυτοκίνητο και εν συνεχεία βρήκε προσωρινή στέγη στο σπίτι, όπου τώρα διαμένει, αλλά θα πρέπει να το εγκαταλείψει μέχρι το τέλος της εβδομάδας.
«Θα φύγω στο τέλος της εβδομάδας και δεν έχω πού να πάω. Το πιθανότερο είναι πως θα διανυκτερεύω στο αυτοκίνητο με τα παιδιά. Είμαι μονογονέας, ζω με έναν μισθό εγώ και τα παιδιά μου και δεν υπάρχει δυνατότητα από τα χρήματα αυτά να καλυφθούν τα έξοδα για την ενοικίαση ενός σπιτιού. Ο πατέρας των παιδιών δεν βοηθάει οικονομικά και ο δικός μου μισθός δεν φτάνει για να καλύψω τα δύο μισθώματα που πρέπει να καταβάλω για να μπορέσω να νοικιάσω ένα σπίτι. Δυσκολεύομαι ήδη για να καλύψω τις βασικές ανάγκες των παιδιών μου τα οποία είναι ηλικίας 8 και 4 ετών», λέει η 34χρονη μητέρα.
Η μητέρα δεν είχε χρήματα ούτε για να πάρει τρόφιμα στα παιδιά της. Με την κινητοποίηση κάποιων φίλων κατάφερε να εξασφαλίσει κάποια κουτιά γάλα. Αναφέρει δε πως αναγκάζεται καθημερινα να απευθύνεται σε γνωστούς και φίλους σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει λίγα τρόφιμα για τις επόμενες ημέρες αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει είναι η στέγη.
«Έχω έναν μισθό, καθώς βρήκα εργασία πριν από μερικούς μήνες, αλλά δυστυχώς δεν έχω καμία άλλη βοήθεια από πουθενά, πλην το επίδομα Α21 (140 ευρώ μηνιαίως) που παίρνω από το κράτος. Χρειάζομαι κάπου να μείνω μέχρι να πάρω μια οικονομική ανάσα, μπορώ να διαθέσω κάποια λίγα χρήματα, μέχρι να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου.
Τα έξοδα είναι πολλά και δεν μπορώ να τα καλύψω. Αν υποθέσουμε ότι θα δώσω 600 ευρώ μπροστά, ένα ενοίκιο 300 ευρώ και μια εγγύηση τότε δεν θα μπορώ για το υπόλοιπο του μήνα να καλύψω ούτε τις βασικές μας ανάγκες. Δυστυχώς όπως είναι σήμερα τα πράγματα, η λύση της διαμονής μας στο αυτοκίνητο είναι μονόδρομος. Αυτή τη στιγμή έχω ένα κουτί γάλα, δεν ξέρω τι θα πιει αύριο το παιδί. Υπάρχουν φορές που ζητιανεύω για να σταθώ λίγο στα πόδια μου», εξομολογείται η 34χρονη.