Συνεχίστηκε σήμερα η δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου, με την ίδια να είναι απούσα από τη δικαστική αίθουσα. Οι δυο νοσηλεύτριες που κατέθεσαν, περιέγραψαν πανομοιότυπες εμπειρίες.
Πρώτη κατέθεσε η νοσηλεύτρια, Αγγελική Καρβουνίδου.
Πρόεδρος: Διαπιστώσατε δυσφορία γονέων απέναντι στους ιατρούς;
Α. Κ.: Όχι.
Πρόεδρος: Διαπιστώσατε ευχαρίστηση;
Α. Κ.: Ήταν ευχαριστημένοι με όλους τους γιατρούς. Έβλεπα πως μιλάγανε. Είχαν οικειότητα, τους μίλαγαν ακόμα και στον ενικό.
Εισαγγελέας: Υπάρχουν φύλλα νοσηλείας, είναι υποχρεωτικό να συμπληρώνεται επισκεπτήριο;
Α. Κ.: Δεν είναι υποχρεωτικό.
Συνήγορος Υπεράσπισης (Α. Μπάκα-συνεργάτης Αλ. Κούγια): Στην κατάθεσή σας λέτε ότι ήταν ψυχρή και απρόσιτη. Μπορείτε να περιγράψετε ένα τέτοιο σκηνικό;
Α. Κ.: Δεν έβγαζε ένα συναίσθημα. Ήταν στο παιδί της σαν παρατηρητής. Να σας πω τη δική μου εμπειρία. Εγώ τα περιποιούμαι τα παιδιά, τα χτενίζω το πρωί και όταν μπαίνουν οι μανάδες, ευχαριστούνται, τους αρέσει. Έκανα μπάνιο στο παιδί, τη χτένιζα και της έκανα κοτσίδα. Συνήθως, οι μανάδες χαίρονται όταν βλέπουν τα παιδιά τους, γελάνε… σε αυτήν δεν το έβλεπα αυτό.
Η δεύτερη νοσηλεύτρια, η Γεωργία Παπανίκου, κινήθηκε στις ίδιες διαπιστώσεις με την προηγούμενη.
Γ. Π.: Όταν ο Χασαπόπουλος παρέδωσε την Τζωρτζίνα στον Ηλιάδη, του είπε μια φράση που δεν θα ξεχάσω ποτέ. «Ανδρέα, σου παραδίδω το παιδί αυτό, είναι το τελευταίο παιδί αυτής της οικογένειας, έχουν χάσει άλλα δύο, θέλω να κάνεις ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν». Τα λόγια αυτά έχουν χαραχτεί στο μυαλό μου, πολλές φορές τα ακούω στο κεφάλι μου. Όταν ήρθε η Τζωρτζίνα, ήταν δύσκολη η κατάσταση, μέχρι να σταθεροποιήσουμε το παιδί, φύγαμε αργότερα εκείνη την ημέρα. Ήταν τόσο δύσκολη η κατάσταση, είχαμε τόσο πολύ πέσει από πάνω του, που ενώ σχολούσα στις 11:00, έφυγα στις 12.30.
Πρόεδρος: Για το δεύτερο χρονικό διάστημα, 19/1/22, που εισήχθη, τι θυμάστε;
Γ. Π.: Είχαμε μια κλήση από την Παιδιατρική για αναφερόμενους σπασμούς, κατέβηκε η γιατρός μας, δεν διαπιστώθηκε, όμως, κάτι τέτοιο, αλλά πήραμε το παιδί πάνω για παρακολούθηση. Θυμάμαι, κιόλας, ότι είχε μείνει και πολλές ώρες. Συνδέθηκε στον εγκεφαλογράφο, αλλά δεν διαπιστώθηκε τίποτα.
Έχω συνηθίσει, από την εμπειρία μου στη μονάδα, να βλέπω τους γονείς να θέλουν να μείνουν έστω και ένα λεπτό παραπάνω με τα παιδιά τους. Είχε ιατρικές γνώσεις, μου είχε πει ότι ήταν νοσηλεύτρια. Δεν εξέλαβα ποτέ φόβο ή αγωνία για την κατάσταση του παιδιού της. Οι μητέρες έχουν αγωνία για το παιδί τους, για την εξέλιξη του παιδιού τους. Τη συγκεκριμένη δεν την είδα ποτέ αναστατωμένη, δεν την είδα ποτέ να κλαίει, δεν είδα τίποτα απολύτως.
Κάποια στιγμή, το καλοκαίρι, είδα σε μια ανάρτηση της κατηγορούμενης ότι ξεκινά μαθήματα εγκληματολογίας στο Πάντειο. Επειδή ενδιαφερόμουν, ήθελα να τη ρωτήσω για τη διαδικασία, πώς ήταν, τη συνεχάρη. Μου είπε ότι παρακολουθεί τα σεμινάρια ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης λόγω του παιδιού και ότι είχε μια προσφορά το Πάντειο, που πλήρωνες για ένα και σου έκαναν ένα δώρο. Όταν ολοκληρώθηκε αυτή η συζήτηση, σκεφτόμουν γιατί μια μητέρα με ένα παιδί σε αυτήν την κατάσταση, ανάρτησε στον λογαριασμό της τα σεμινάρια εγκληματολογίας και όχι τα σεμινάρια ειδικής αγωγής.
Τον είδα συνοφρυωμένο να κλαίει. Η κατηγορούμενη ήταν εντελώς αλλιώς. Εντελώς ψύχραιμη, κοιτούσε προς το μέρος του συζύγου της και τον παρηγορούσε. Αυτό δεν το έχω ξαναδεί. Συνήθως οι μητέρες είναι συντετριμμένες.
Πρόεδρος: Διαπιστώσατε εσείς κάποια δυσφορία των γονιών σχετικά με τους χειρισμούς των γιατρών;
Γ. Π.: Το μόνο περιστατικό που θυμάμαι δυσφορία ήταν όταν της είπε ο κος Ηλιάδης να δει ψυχίατρο. Δυσαρεστήθηκαν και οι δυο γονείς. Κανένα άλλο παράπονο όμως σε ό,τι αφορά στη νοσηλεία. Έδειχναν να μας έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη και ότι ήταν ευχαριστημένοι. Δεν έφερναν αντιρρήσεις ποτέ, στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook ανέβαζε συνέχεια αναρτήσεις που εξυμνούσε τον κ. Ηλιάδη.
Πρόεδρος: Πώς είχατε πρόσβαση εκεί;
Γ. Π.: Δεν γίνεται να γίνεσαι φίλος με κάθε έναν που περνάει από τη μονάδα. Η κατηγορούμενη μας έστειλε αιτήματα φιλίας. Εμείς τα δεχτήκαμε… Άλλος από ντροπή, άλλος από οτιδήποτε. Όμως, όταν πέθανε το παιδί, μας διέγραψε όλους από το Facebook. Όταν είσαι φίλος με κάποιον στο Facebook βλέπεις ότι αναρτά. Έτσι τα έβλεπα.
Πρόεδρος: Πώς σας είπε ότι ήταν νοσηλεύτρια;
Γ. Π.: Ήμουν στο κρεβάτι της Τζωρτζίνας και κάτι με ρώτησε, δεν θυμάμαι τι. Είδα ότι μιλάει, όχι σαν κάποια άσχετη και της λέω «βλέπω, τα ξέρεις αυτά» και μου λέει «μα, ναι, καλέ, συνάδελφος νοσηλεύτρια είμαι κι εγώ».
Πρόεδρος: Σας είχε προκαλέσει εντύπωση ότι έδειχνε ενδιαφέρον για το αν την κοιτάτε, αν την παρατηρείτε;
Γ. Π.: Ναι, αυτό που σας είπα. Ότι έδειχνε τυπική με το παιδί και είχε τον νου της να κοιτάει τι κάνουμε εμείς.
Πρόεδρος: Λέτε ότι σας παρατηρούσε;
Γ. Π.: Τα αισθητήριά της είχαν τη μορφή της διεκπεραίωσης. Είχε τον νου της σε εμάς.
Πρόεδρος: Έχετε δει γονιό να μην κλαίει, χτυπιέται, αλλά να εκφράζει το ενδιαφέρον του κάνοντας ερωτήσεις;
Γ. Π.: Έχω δει γονείς να είναι σκληροί, αλλά δεν έχω δει γονείς να μη λυγίζουν. Έχω δει θρήνο μάνας για το αγέννητο παιδί της. Σαν μάνα δεν το χωράει το μυαλό μου.
Εισαγγελέας: Άλλες αναρτήσεις στο Facebook;
Γ. Π.: Ναι. Ευχαριστούσε τον Ηλιάδη που έσωσε το παιδί της. Βόλτες με σύζυγο. Με παιδί από πάρτι γενεθλίων. Θυμάμαι αναρτήσεις από κάποια συναυλία με σύζυγο. Ανάρτηση με μπάνιο στη θάλασσα μαζί με σύζυγο, όταν νοσηλευόταν το καλοκαίρι η Τζωρτζίνα.
Εισαγγελέας: Το παιδί ήταν στην εντατική και η κατηγορούμενη ήταν για μπάνιο με τον σύζυγο;
Γ. Π.: Βεβαίως, κυρία Εισαγγελέα.
Ένορκος: Είχε αλληλεπίδραση με τη μητέρα η Τζωρτζίνα; Όταν της μίλαγε η μητέρα και ο πατέρας αντιδρούσε;
Γ. Π.: Φαινόταν σαν να αναγνώριζε πρόσωπα. Δεν είδα κάτι περίεργο.
Ένορκος: Μας είπατε αυτά ότι από την εμπειρία σας ήταν ψυχρή, εσείς γιατί την κάνατε φίλη στο Facebook;
Γ. Π.: Εγώ λέω τα πράγματα όπως τα αντιλαμβάνομαι εγώ.
Ένορκος: Ναι, αλλά βγάζετε και υποκειμενικά συμπεράσματα.
Απαντώντας σε ερωτήσεις της υπεράσπισης η μάρτυρας είπε πως είναι συγγενής με ξάδελφο του Μάνου Δασκαλάκη από άλλο σόι.
Συνήγορος Υπεράσπισης: Πώς γίνεται να λέτε πως το επισκεπτήριο ήταν ελαστικό για την Τζωρτζίνα και την ίδια στιγμή η μητέρα διεκπεραιωτική;
Γ. Π.: Είπα πως έτσι ένιωθα πως ήταν από πλευρά μητέρας. Έφευγε πολλές φορές και πριν τη λήξη χρόνου.
Συνήγορος Υπεράσπισης: Ο Μάνος Δασκαλάκης ερχόταν;
Γ. Π.: Ερχόταν. Κάποια στιγμή η κατηγορούμενη μας είπε πως έπιασε δουλειά και δεν ερχόταν συχνά. Είδα μία διαφοροποίηση από εκείνον. Έπεφτε πάνω στο παιδί, το αγκάλιαζε, έφερνε αγκαλιάζει, διάφορα λαδάκια να του βάζει.
Υπεράσπιση: Σας είχε πει ο κος Ηλιάδης να έχετε υπόψη σας, να παρατηρείτε τη συμπεριφορά της μητέρας;
Γ. Π.: Παρατήρησα κάτι έξω από συνηθισμένο και ενημέρωσα κο Ηλιάδη για αυτό. Αυτός είναι ο ρόλος μας. Είμαστε εξίσου παρατηρητικοί με όλους τους γονείς.