«Διήλθωμεν δια πυρός και ύδατος» ή αλλιώς «Περάσαμε μέσα από φωτιά και νερό». Αυτό είναι το έμβλημα της 383 Μοίρας Ειδικών Επιχειρήσεων Αεροπυρόσβεσης στη Θεσσαλονίκη και συμβολίζει την αέναη μάχη μεταξύ καλού και κακού ενώ παράλληλα δεσπόζει η επικράτηση του νερού (μπλε αετός) ενάντια στις καταστροφικές τάσεις της φωτιάς (κόκκινος δράκος).
Από τη Βαρυμπόμπη και τις Αφίδνες, μέχρι τη μαρτυρική Εύβοια, την Μάνδρα, τα Δερβενοχώρια, την Ηλεία και την Αρκαδία, οι Ένοπλες Δυνάμεις προσέφεραν και προσφέρουν άμεσες και πολυδιάστατες υπηρεσίες όπου υπάρχει ανάγκη. Στην πρώτη γραμμή φυσικά οι μπαρουτοκαπνισμένοι πιλότοι των αεροσκαφών Καναντέρ και PZL, αλλά και οι χειριστές των ελικοπτέρων Σινούκ της Αεροπορίας Στρατού.
Ορισμένοι κριτές του πληκτρολογίου, που φυσικά δεν έχουν ιδέα από δασοπυρόσβεση και αεροπυρόσβεση, αφήνουν αιχμές για την παρουσία των εναέριων μέσων στην κρίση των προηγούμενων ημερών. Η αλήθεια είναι πως στην Ελλάδα εύκολα γινόμαστε αφοριστικοί, μιας και όλοι θέλουμε ένα αεροσκάφος όταν καίγεται το σπίτι μας και ο τόπος μας.
Όμως, κάποια στιγμή πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε καθαρά την πραγματικότητα. Πώς επιχειρούν αυτά τα εναέρια Μέσα, υπό ποιες συνθήκες, κάτω από ποια πίεση… πώς είναι να μπαίνεις στο νερό και να χτυπιέσαι στο κάθισμα από τους κραδασμούς και τα επόμενα λεπτά να νιώθεις ότι θα λιώσει η σόλα του παπουτσιού σου από τις υψηλές θερμοκρασίες πάνω από το πύρινο μέτωπο; Πώς είναι να μπαίνεις μέσα σε ένα πυκνό σύννεφο καπνού, χωρίς την παραμικρή ορατότητα αγγίζοντας κυριολεκτικά τις φλόγες και να αγωνιάς αν θα βγεις ξανά στον ουρανό ή θα «γλύψει» η άτρακτος καμιά βουνοκορφή; Πώς είναι να βουτάς μέσα σε χαράδρες περνώντας ξυστά από τις κορυφές δέντρων και σε δέκατα του δευτερολέπτου να τραβάς τα χειριστήρια δυνατά για να ξαναδεί το αεροσκάφος ουρανό;
Κύρια αποστολή των πιλότων των αεροσκαφών τύπου CL-415, τα γνωστά μας Καναντέρ είναι η αεροπυρόσβαση, μια ιδιαίτερα απαιτητική αποστολή, κάτω από αντίξοες κυριολεκτικά συνθήκες. Όλοι λίγο πολύ έχουμε δει να πετά πάνω από το κεφάλι μας κάποιο Καναντέρ, αυτό το τόσο χαρακτηριστικό αεροσκάφος με τα κίτρινα και κόκκινα χρώματα. Η ιπτάμενη παρουσία του γεννά ανησυχία μα και ελπίδα. Ανησυχία γιατί οι πτήσεις τους συνδέονται με την εκδήλωση κάποιας πυρκαγιάς και ελπίδα γιατί όλοι γνωρίζουμε πως η συμβολή τους στην κατάσβεση πυρκαγιών και στη διάσωση ζωών είναι καθοριστική.
Όλοι ζητούν εναέρια μέσα όταν ξεσπάσει πυρκαγιά και όλοι πέρνουν θάρρος όταν δουν ακόμα και το «γέρικο» Καναντέρ να πλησιάζει την φλεγόμενη περιοχή. Αποθεώνουμε όλοι το ρωσικό Beriev-200 που επίσης βοηθά στην κατάσβεση πυρκαγιών ρίχνοντας τόνους νερού από την… ασφάλεια των 20.000 ποδών, όμως αυτό που κάνουν οι Έλληνες πιλότοι των Καναντέρ, με σχεδόν κάθετες βουτιές πάνω από το μέτωπο, είναι πραγματικά άξιο θαυμασμού.
Οι πιλότοι των Canadair και των PZL της Πολεμικής Αεροπορίας, αλλά και των ελικοπτέρων Σινούκ της Αεροπορίας Στρατού, επιχειρούν σε όλη την Ελλάδα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο φως της ημέρας. Οι συνθήκες αντίξοες για τα πληρώματα, με θερμοκρασίες τρομακτικά υψηλές, αναταράξεις σε αέρα και θάλασσα, έλλειψη ορατότητας εξαιτίας των πυκνών καπνών και επικίνδυνες ρίξεις ακόμα και με βυθίσεις μέσα σε χαράδρες.
