Σοκ και μεγάλο προβληματισμό έχει προκαλέσει η ιστορία μιας γυναίκας 50 χρονών που ζει μέσα σε ένα αυτοκίνητο με τον 93χρονο πατέρα της τους τελευταίους μήνες λόγω οικονομικής στενότητας.
Ανάμεσα από το βίος τους, που βρίσκεται στοιβαγμένο σε καθίσματα και πορτμπαγκάζ, ένας 93χρονος και η 50χρονη κόρη του κάθονται, κοιμούνται και… ζουν σε δύο καθίσματα αυτοκινήτου, μέσα σε μια πόλη, στην Αμαλιάδα και ο χρόνος περνά για όλους, ανενόχλητα από αυτή την εικόνα…
Η 50χρονη κα Στέλλα Παναγιωτοπούλου και ο υπερήλικας πατέρας της ο κ. Παναγιώτης, ένας ευγενέστατος άνθρωπος, μετανάστης, που δημιούργησε μια όμορφη ζωή δουλεύοντας παρά τις δυσκολίες, έμειναν μόνο με τα υπάρχοντα τους και το μικρό «φιατάκι» που από τον χειμώνα έχει γίνει το «σπίτι» τους!
Πέρασαν ένα καλοκαίρι με ζέστη, καύσωνα, «μαθαίνοντας» μέσα στην ημέρα ότι για να μην «καούν» θα πρέπει να αλλάζουν θέσεις παρκαρίσματος γύρω από την παλιά τους γειτονιά στην οδό Σισίνη…
«Η κατάσταση είναι απερίγραπτη. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα ζούσαμε κάτι τέτοιο.
Έχουμε στείλει επιστολές με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε, εγώ χωρίς δουλειά επί χρόνια και χωρίς σπίτι, αλλά δεν γίνεται κάτι.
Στην Μητρόπολη που απευθυνθήκαμε, μας είπαν να πάμε στο χώρο που λειτουργεί στα Σπάτα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε. Θα ήθελα να δουλέψω, να βρούμε ένα σπίτι και όχι να είμαστε κάπου χωρίς να κάνω κάτι. Δεν είναι λύση να πάμε σε ένα ίδρυμα.
Απευθυνθήκαμε και στον δήμο και στον Συνήγορο του Πολίτη και σε κοινωνικές υπηρεσίες, αλλά δεν έχει γίνει κάτι.
Να μπορέσουμε να νοικιάσουμε ένα σπίτι στην Αμαλιάδα, να ξέρω ότι ο πατέρας μου είναι ασφαλής, ώστε να μπορώ να βρω δουλειά και έξω από την πόλη.
Τώρα δεν υπάρχει τίποτα. Μόνο τα χρέη, ένα αυτοκίνητο που έχει γίνει σπίτι και τα υπάρχοντα μας στο αυτοκίνητο και σε μια αποθήκη…», εξομολογείται, μιλώντας στην εφ. «Πατρίς της Κυριακής» η κα Στ. Παναγιωτοπούλου.
Με παράπονο λέει: «Ήδη, ξεχαστήκαμε…» και συνεχίζει με παράπονο: «Περνάει όλος ο κόσμος, μας βλέπει με λύπη. Είναι ότι χειρότερο για εμάς. Περίπου 10 χρόνια άνεργη. Έχω τελειώσει Λογιστικά και έχω βγάλει και Πληροφορική. Έκανα διάφορες δουλειές, αλλά τώρα δεν έχουμε τίποτα».
Τα τελευταία χρόνια ζουν από την σύνταξη του κ. Παναγιώτη, που φτάνει κατά 3.000 ευρώ μειωμένη εδώ και χρόνια, στις 5.800 ευρώ το έτος, με τα χρέη τους να συσσωρεύονται.
Όπου έχουν απευθυνθεί για ενοικίαση σπιτιού, οι απαντήσεις είναι αρνητικές, παρά τις διαβεβαιώσεις ότι θα καταβάλλουν το ενοίκιο.
«Θέλω να με εμπιστευτούν οι ιδιοκτήτες σπιτιών. Είμαστε άνθρωποι που είχαμε δουλέψει, είχαμε περιουσία και κάποια στιγμή όλα μας πήγαν ανάποδα, όπως συμβαίνει σε πολύ κόσμο. Δεν θα κοροϊδέψουμε κανέναν.
«Μια δουλειά και ένα σπίτι να νοικιάσουμε. Δεν είναι ανθρώπινο αυτό που ζούμε. Δεν είναι δίκαιο για τον πατέρα μου…», μας λέει χαρακτηριστικά.
Φεύγοντας από το ρεπορτάζ, ο κ. Παναγιώτης βγήκε από το αυτοκίνητο, από την «καρέκλα» – «κρεβάτι» που έχει γίνει το κάθισμα του συνοδηγού, ρωτώντας αν μπορεί να μας πει κάτι με μια καθαρή ευγένεια…
«Ήρθαμε μετανάστες και φτιάξαμε τον οικισμό Κερτιζέϊκα στα Δουνέϊκα. Δουλέψαμε, δυσκολευτήκαμε, παλέψαμε, τα καταφέραμε όμως τίμια, και κάναμε τις οικογένειες μας.
Δεν είναι δίκαιο αυτό. Που είναι η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, οι αρχές;…».
Μας ευχαρίστησε με χαμόγελο για το ενδιαφέρον, μιλώντας με ευγένεια στον πληθυντικό, και αποχωρήσαμε με ντροπή…
Πηγή: patrisnews.com
Ευχόμαστε να βρεθεί μια άμεση λύση στην κατάσταση που βιώνουν αυτοί οι δύο άνθρωποι κάτω από άθλιες συνθήκες.