Η αστυνομία αναζητά μαρτυρίες από την περιοχή που να απαντούν σε δυο ερωτήματα, αν ήταν μόνη της πάνω στη μηχανή και αν συνάντησε κάποιον στην διαδρομή.
Θλίψη στον Τυχερό Έβρου από τον θάνατο της 28χρονης Βίκυς, η οποία βρέθηκε νεκρή το μεσημέρι της Δευτέρας σε χαράδρα, πολύ κοντά στο χωριό Λευκίμμη, με ένα μαχαίρι καρφωμένο στο στήθος της.
Η 28χρονη το απόγευμα που εξαφανίστηκε είχε μιλήσει με την κολλητή της φίλη και είχαν πει ότι θα πήγαιναν να δουν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Είχε φύγει με τη μηχανή της ωστόσο ποτέ δεν εμφανίστηκε στο ραντεβού.
«Μιλήσαμε και της είπα να πάμε να δούμε τον αγώνα. Μου είπε ότι είχε ωραία μέρα μήπως να πηγαίναμε κάπου για καφέ, αλλά εγώ της είπα να πάμε στον αγώνα και συμφώνησε. Πήγα στο γήπεδο και εκείνη άργησε, αλλά δεν έδωσα σημασία γιατί το συνήθιζε», είπε η κολλητή της άτυχης.
Εκτός από το μαχαίρι που βρέθηκε καρφωμένο στο στήθος της, ο ιατροδικαστής εντόπισε και χαρακιές στα χέρια της, σύμφωνα με το Star.
Ωστόσο, η οικογένεια, οι συγγενείς και οι φίλοι της άτυχης κοπέλας ζητούν να πέσει άπλετο φως στην υπόθεση του θανάτου της, καθώς, όπως λένε, δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο ή συμπεριφορά της 28χρονης, που να δείχνει αυτοκτονία.
Η αστυνομία αναζητά μαρτυρίες από την περιοχή που να απαντούν σε δυο ερωτήματα, αν ήταν μόνη της πάνω στη μηχανή και αν συνάντησε κάποιον στην διαδρομή.
Το μαχαίρι που βρέθηκε καρφωμένο στο στήθος της, αλλά και το κινητό της τηλέφωνο έχουν σταλεί στα εγκληματολογικά εργαστήρια.
Σήμερα το Λύκειο Τυχερού αποχαιρέτησε τη Βίκυ με ένα ποίημα που είχε γράψει η ίδια πριν χρόνια, με το οποίο συμμετείχε σε έναν πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό ποίησης.
«ΤΟ ΧΡΩΜΑ»
Και ονειρεύεσαι μου είχες πει
Όταν κοιμάσαι.
Μα είχα βρει στο βλέμμα σου την θλίψη
Το θυμάσαι ?
Δεν σου μίλησα ποτέ για πράγματα που σφάζουν λόγους
Ούτε για ποινικά τσεκούρια που στάζουν φόνους
Δεν θυμάμαι να χα ζήσει τέτοια θλίψη
Σε μάτια τόσο αστραφτερά
Είχες φλόγα είχες πάθος είχες πάντα δυο φτερά
Για να πετάς ψηλά
Όμως κάτι σε εμπόδιζε και τα ‘χανες αυτά
Κάτι ουσιαστικό συγκεκριμένο
Κάτι όμοιο του χάους
Νομίζω πως ο φόβος σε σταματούσε σε πολλά
Μου ‘χες πει πως η ζωή δεν είναι αυτή που θέλεις να ζήσεις
Αυτή που βλέπεις κάθε βράδυ και φοβάσαι να μιλήσεις
Μου ‘χες πει τέτοια ζωή πως δεν την θέλεις μου ‘χες πει
Πως θες να ζεις θέλεις να βλέπεις
Στο σκοτάδι όμως μαύρα είναι όλα
Και η ελπίδα στο σκοτάδι μαύρη φαίνεται κ αυτή
Σαν το άσπρο σαν αυτό το χρώμα σαν το περιστέρι
Που μακριά σου ζει σαν αυτό σ λέω
Άνοιξε τα φτερά σου βρες το νόημα
Βρες το άσπρο όχι το χρώμα.