Ο Γιάννης Στεφανάκος, ραδιοφωνικός παραγωγός του Kosmos, άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία μόλις 57 ετών, από ανακοπή καρδιάς, βυθίζοντας στο πένθος όλους όσοι τον γνώριζαν.
Η κηδεία του άτυχου άνδρα θα γίνει μεθαύριο, Τετάρτη, στις 10:30 το πρωί, στο Κοιμητήριο Ζωγράφου, στο Ναό Αγίου Κωνσταντίνου.
Σε ανακοίνωση που εξέδωσε η ΕΡΤ, αναφέρεται ότι:
«Ο Γιάννης Στεφανάκος, ο “Prof” όπως τον αποκαλούσαν χαϊδευτικά, ήταν ένας παραγωγός που πλούτιζε με τις γνώσεις και την αγάπη που είχε για αναρίθμητα μουσικά είδη, τον ήχο του Kosmos.
Ήταν πιστός ακροατής του Kosmos από την πρώτη ημέρα που ο σταθμός βγήκε στον αέρα και συνεργάτης από το 2020. Παρουσίαζε την εβδομαδιαία εκπομπή «Ζουρ Φιξ», ενώ μεγάλη ήταν και η συμβολή του στο Kosmos Jazz, το ιντερνετικό ραδιόφωνο του ERTεcho. Ξεχώριζε για το χιούμορ, τη συναδελφικότητά του, αλλά και για την απίστευτη ευρυμάθειά του.
Η διοίκηση της ΕΡΤ εκφράζει τα ειλικρινή συλλυπητήριά της στην οικογένεια και στους οικείους του».
Ανακοίνωση εξέδωσε και το Kosmos, κάνοντας λόγο για «επώδυνο» αποχαιρετισμό στον Γιάννη Στεφανάκο, «τον αγαπημένο συνάδελφο και φίλο, που η καρδιά του τον πρόδωσε το περασμένο Σάββατο, μια εβδομάδα πριν συμπληρώσει τα 57 του χρόνια. Είναι και αδιανόητος ένας τόσο πρόωρος αποχαιρετισμός.
Ο Γιάννης Στεφανάκος, ο “Prof” όπως τον αποκαλούσαν χαϊδευτικά, ήταν ένας παραγωγός που πλούτιζε με τις γνώσεις και την αγάπη που είχε για αναρίθμητα μουσικά είδη τον ήχο του Kosmos. Με το “Ζουρ Φιξ”, το εβδομαδιαίο ραντεβού του με τους ακροατές. Με τα αφιερώματα που συχνά παρουσίαζε και επίσης συχνά πρότεινε στο Kosmos. Με την συμβολή του στο Kosmos Jazz που εγκαινιάστηκε μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα. Αλλά και με το χιούμορ του και με την αμεσότητα που αντιμετώπιζε όλους, συνεργάτες, παραγωγούς και τεχνικούς της Ραδιοφωνίας της ΕΡΤ.
Η απίστευτη ευρυμάθειά του (δεν είναι υπερβολή ούτε σχήμα λόγου στην περίπτωση του Γιάννη Στεφανάκου) πρόσφερε σε όλους μας κάτι που σπάνια συναντάς, όχι μόνο στο σημερινό ραδιόφωνο αλλά παντού: με τις ιδέες του άνοιγε διαρκώς παράθυρα που έδειχναν την βαθιά σχέση της μουσικής με την ίδια μας την ζωή και τα παράθυρα έβλεπαν σε δρόμους και σε ανοιχτές λεωφόρους που οδηγούσαν σε ωκεανούς γεμάτους ήχους και μελωδίες από κάθε γωνιά του κόσμου μας και εκείνος μέσα σ’ αυτό το ασύντακτο σύμπαν πάντα θα έβρισκε και θα ανέσυρε την ουσία, αυτή που δίνει νόημα στην μουσική και στην ζωή μας, δηλαδή το συναίσθημα.
Αυτό που κάνει τους ανθρώπους να έρχονται κοντά, να κάθονται στο ίδιο τραπέζι, να τσουγκρίζουν τα ποτήρια και να μοιράζονται τραγούδια και ιστορίες, να γελάνε και να κλαίνε αντάμα.
Με έναν λυγμό βαθύ αλλά και με την ανάμνηση του δικού του όμορφου γέλιου τον αποχαιρετούμε χωρίς να έχουμε ακόμα προλάβει να συνειδητοποιήσουμε πόσο θα λείψει σε όλους μας. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους δικούς του, στον αγαπημένο του γιο, τον Μιχάλη και την κυρα-Ζωγραφιά, όπως την φώναζε, την μητέρα του. Αντίο Γιάννη μας».