Το πετρέλαιο είναι και αλλιώς γνωστό ως μαύρος χρυσός. Τόση είναι η αξία του. Μπορεί να αλλαξη την ζωή όποιου το βρει στην γη του. Αξίζει να αναφέρουμε την ιστορία του Χαράλαμπου Ζαμπέλη που είναι τροφή προς σκέψη.
Όταν ακούμε Αθήνα σκεφτομαστε τη πόλη που έχουμε σήμερα. Μεγάλα κτίρια και οι κάτοικοι να είναι σχετικά εύποροι. Πως ηταν όμως η Αθήνα του 1933;
Στην Αθήνα του 1933 αν ανατρέξει κανείς θα δει μια τελείως διαφορετική εικόνα. Θα δει ανθρώπους χτυπημένους από την φτώχεια. Ανθρώπους να εργάζονται στα εργοστάσια που τότε μόλις άρχιζαν να ανοίγουν. Φυσικά δουλεύοντας για τα προστοζειν και τίποτα παραπάνω.
Το τρεχούμενο νερό που έχουμε σαν κάτι συνηθισμένο δεν υπάρχει. Τότε οι περισσότεροι άνθρωποι αν θελαν να έχουν πρόσβαση σε νερό έπρεπε να σκάψουν. Να σκάψουν για να ανοίξουν πηγάδι σε δικό τους χωράφι.
Ένας από τους Αθηναίους που έσκαψε το δικό του πηγάδι ήταν ο Χαράλαμπος Ζαμπέλης. Το πηγάδι όμως του έκρυβε μια έκπληξη.
Αντί για νερό βρίσκει πετρέλαιο. Αρχικά πήγε για να διαμαρτυρηθεί στον κοινοτάρχη. Μετά από εξέταση που έγινε όμως από μέλη της κοινότητας. Έγινε το πρόσωπο των εφημερίδων.
Το πετρέλαιο αναβλύζει στα 5 μόλις μέτρα. Η ποιοτητα του είναι μάλιστα εξαιρετική εφόσον δεν χρειαζετε σχεδόν καθόλου επεξεργασία για να εκμεταλλευτεί.
Ο Ζαμπέλης παίρνει δάνειο για να μπορέσει να φτιάξει την δικιά του εταιρία. Ο ίδιος δίνει συνεντεύξεις για το πως θα αλλαξει την ζωή του. Οι ειδικοί όμως του λένε πως για να μπορέσει να βγάλει κέρδος θα πρέπει να σκάψει τουλάχιστον σε βάθος 300 μέτρων. Έτσι και κάνει. Στα 300 μέτρα βάθος όμως δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε σταγόνα.
Εκείνη τη στιγμή σίγουρα δεν θα τη ξέχασε ποτέ ο Ζαμπέλης. Σε μια στιγμή τα ονειρα που έκανε διαλύθηκαν. Το πετρέλαιο βρέθηκε στο οικόπεδο του επειδη 500 μετρά πιο διπλά υπήρξε ένα εργοστάσιο με διαρροή πετρελαίου.
Ο Χαράλαμπος Ζαμπέλης καταστράφηκε οικονομικά για πολλά χρόνια από τα δάνεια που είχε πάρει. Η ιστορία αυτή έχει μεινει σαν ανέκδοτο για το πως ο Έλληνας κυνηγάει το εύκολο και γρήγορο χρήμα.
Μια ιστορία με ενδιαφέρον νόημα.