Και φέτος τα πεφταστέρια θα γεμίσουν τον ουρανό, με τους λάτρεις τους να κοιτούν κάθε βράδυ επίμονα, ψηλά στο σύμπαν.
Η πιο μεγάλη βροχή μετεωριτών του έτους θα είναι στο αποκορύφωμά της μέσα στην καρδιά του Αυγούστου. Συγκεκριμένα, στις 12 Αυγούστου περίπου 150 «πεφταστέρια» θα είναι εμφανή στο βόρειο ημισφαίριο.
Οι διάττοντες Περσείδες είναι η πιο εντυπωσιακή καλοκαιρινή βροχή καθώς τα «πεφταστέρια» τους είναι γρήγορα και φωτεινά, διαθέτοντας συνήθως μακριές πύρινες «ουρές». Οι Περσείδες «δίνουν» περισσότερα φωτεινά μετέωρα από κάθε άλλη βροχή διαττόντων μέσα στο έτος. Το ρεκόρ τους ήταν το 1993, όταν είχαν καταγραφεί περίπου 300 μετέωρα την ώρα, ενώ συνήθως «δίνουν» 50 έως 60 την ώρα.
Οι Περσείδες -οι οποίες καταγράφηκαν για πρώτη φορά από Κινέζους αστρονόμους το 36 μ.Χ.- προκαλούνται από τα σωματίδια σκόνης που αφήνει πίσω της η τεράστια ουρά, μήκους δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων, του κομήτη 109Ρ/Σουίφτ-Τατλ, που διασταυρώνεται με την τροχιά της Γης. Ο κομήτης, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1862 από τους αστρονόμους Λιούις Σουίφτ και Χόρας Τατλ (των οποίων φέρει το όνομα), διαθέτει ένα τεράστιο πυρήνα διαμέτρου περίπου 26 χιλιομέτρων.
Ο εν λόγω κομήτης είναι το μεγαλύτερο γνωστό ουράνιο σώμα που περνάει από τη Γη κατά τακτά χρονικά διαστήματα και χρειάζεται περίπου 133 χρόνια για να πραγματοποιήσει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο. Το τελευταίο κοντινό πέρασμά του από τη Γη ήταν το 1992 και το επόμενο αναμένεται το 2125, ενώ δεν φαίνεται να αποτελεί απειλή για τον πλανήτη μας στο προβλέψιμο μέλλον.
Τα μετέωρά του, που συνήθως έχουν βάρος μικρότερο από ένα γραμμάριο, εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα με ταχύτητα σχεδόν 60 χλμ. το δευτερόλεπτο και αναφλέγονται σε ύψος περίπου 130 χλμ., οπότε και αρχίζουν να γίνονται ορατά από τους παρατηρητές. Καθώς πλησιάζουν προς το έδαφος με μεγάλη ταχύτητα, διαλύονται από την τριβή και την υπερθέρμανση (1.650 βαθμοί Κελσίου), σε ύψος άνω των 80 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης, αφήνοντας πίσω τους φωτεινά ίχνη.
Καλοκαιρινή νύχτα, καθαρός ουρανός, ιδιαίτερα αργά το βράδυ σε παραλία.
Εκεί που χαζεύουμε το νυχτερινό τοπίο και τη γαλήνη της νύχτας, μία λάμψη σχίζει τον ουρανό και, ενώ όλα τα αστέρια που πριν κοιτούσαμε έμειναν ακίνητα, αυτό φαίνεται να έπεσε με αστραπιαία, σχεδόν, ταχύτητα μπροστά στα μάτια μας.
Τι είχε αυτό το αστέρι και έπεσε; Και γιατί τα υπόλοιπα έμειναν ακίνητα;
Στην πραγματικότητα, αυτή η φωτεινή λάμψη δεν ήταν κανένα αστεράκι. Ήταν ένα μικρό κομμάτι σκόνης ή κάποιου είδους μικρής πέτρας, που περιφερόταν γύρω από τη γη, η γη το τράβηξε και στο ταξίδι για να φτάσει μέχρι το έδαφος πήρε φωτιά, κάηκε και αυτό είναι η λάμψη που είδαμε. Αυτά ονομάζονται μετέωρα. Αν είναι πιο μεγάλα και καταφέρουν να επιζήσουν μετά που θα αρπάξουν και θα πέσουν τελικά στη γη, ονομάζονται μετεωρίτες. Ναι, σαν αυτά που πιστεύουμε ότι εξαφάνισαν τους δεινόσαυρους και σαν αυτόν που έπεσε στη Ρωσία το Φλεβάρη του 2013.
Τριβή είναι η δύναμη της αντίστασης που εμφανίζεται όταν δύο σώματα εφάπτονται.
Ας το πούμε λίγο πιο απλά. Πέρασε το δείκτη του χεριού σου με ταχύτητα πάνω σε μία επιφάνεια. Δεν νιώθεις ένα κάψιμο; Αυτό ακριβώς συμβαίνει στα μετέωρα όταν εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της γης.
Τα μικρά κομματάκια σκόνης και πέτρας “τρίβονται” με τον αέρα στην ατμόσφαιρα και ,ενώ τρέχουν με μεγάλες ταχύτητες, νιώθουν αυτό που ένιωσες κι εσύ καθώς πέρασες γρήγορα το δάχτυλό σου στην επιφάνεια, δηλαδή να καίγονται.
Κάποια “πεφταστέρια” έχουν χρώματα. Αυτό που συνήθως προλαβαίνει να δει το γυμνό μάτι είναι μία άσπρη λωρίδα που τρέχει στον ουρανό, αλλά πολλές φορές θα δει και άλλα χρώματα.
Αυτό συμβαίνει εξαιτίας των στοιχείων που περιείχε το μετέωρο. Ο σίδηρος, ένα από τα πιο συνηθισμένα στοιχεία που θα βρούμε σε ένα μετέωρο τα κάνει να λάμπουν κιτρινωπά και είναι αυτό το στοιχείο που χρησιμοποιείται σε διάφορα πυροτεχνήματα για να τους δώσει ένα χρυσό χρώμα. Κάποια άλατα του πυριτίου δίνουν στα μετέωρα ένα κόκκινο χρώμα, ενώ μία πράσινη λάμψη υποδεικνύει ίχνη χαλκού.
Μερικές φορές το χρόνο, όπως στα μέσα του Αυγούστου ή του Νοεμβρίου, έχουμε βροχή μετεώρων. Αυτό συμβαίνει γιατί η γη περνάει από την τροχιά ενός κομήτη, ο οποίος άφησε πίσω μερικά κομμάτια του, καθώς περιφερόταν γύρω από τον ήλιο. Σε αυτές τις βροχές έχουμε δώσει ονόματα ανάλογα με το από ποιο σημείο του ουρανού φαίνεται να προέρχονται. Η βροχή διαττόντων αστέρων τον Αύγουστο ονομάζεται Περσείδες, γιατί φαίνεται να προέρχεται από τον αστερισμό του Περσέα και του Νοέμβρη Λεοντίδες, γιατί φαίνεται να προέρχεται από τον αστερισμό του Λέοντα. Προσοχή, όμως! Δεν προέρχονται όντως από εκεί. Έτσι φαίνεται ότι πήραν και το όνομα του ανάλογου αστερισμού, για να μπορούν να βοηθήσουν τους αστρονόμους ως προς το πού να κοιτάξουν.
Στο νυχτερινό καθαρό ουρανό βλέπουμε ένα αστέρι να πέφτει σχίζοντας την ηρεμία της νύχτας. Πλέον, ξέρουμε ότι δεν ήταν όντως αστέρι αλλά απλώς ένα κομματάκι σκόνης ή βράχου που πήρε φωτιά μέσα στην ατμόσφαιρα της γης. Τα υπόλοιπα αστέρια παραμένουν στη θέση τους, γιατί βρίσκονται χιλιάδες μίλια μακριά και δε θα πέσουν.
Περισσότερες ειδήσεις σήμερα
Ανείπωτη τραγωδία στον Πύργο: Κατέληξε ο 48χρονος που δέχτηκε τσίμπημα από αράχνη
Σκουριά σε inox επιφάνειες: Ο τρόπος για να γίνουν αστραφτερές χωρίς ίχνος γρατζουνιάς